വിരഹത്തിലെരിയുന്ന പൂക്കള്‍

വിവാഹം കഴിഞ്ഞു മാസങ്ങള്‍ പിന്നിട്ടപ്പോഴേക്കും   മോഹത്തിന്‍ മൊട്ടുകള്‍

ഹൃദയത്തില്‍ പൊതിഞ്ഞു മരുഭുമിയിലേക്ക് ചേക്കെറുംബോള്‍ അയാള്‍ അവളുടെ

മിഴിയിലേക്ക് നോക്കി ആ നീല കയങ്ങളില്‍ ഒരു വെള്ളിമീന്‍ പോലെ അയാളുടെ മുഖം നീന്തി

തുടിക്കയാണ്. വിതുമ്പുന്ന അവളുടെ അധരങ്ങളില്‍ നോകി അയാള്‍ പറഞ്ഞു .

നോക്ക് ഞാന്‍ അധികം വയ്കാതെ തിരിച്ചു വരും .എന്റെ ശരീരം മാത്രമാണ് നിന്നില്‍ നിന്ന്

അകലുന്നത്. മനസ്സ് നിന്റെ കൂടെ തന്നെയുണ്ട്‌ .

താരാട്ട് പാട്ടിന്റെ മധുരം തരുന്ന തന്റെ പിറന്ന മണ്ണിനോടും. പ്രാണ പ്രേയസിയോടും .

യാത്ര പറഞ്ഞു പറന്നു അകലുമ്പോള്‍. മനസ്സിന്റെ മരയഴി കൂടില്‍ നിറമുള്ള ഒത്തിരി സ്വപ്‌നങ്ങള്‍

മയങ്ങികിടന്നു . പിന്നീട് മരുഭൂമിയില്‍ വിരഹകാറ്റ് വിശുമ്പോഴും ഒരു ചെറു കുളിരുമായ്‌

പറന്നെത്തുന്ന മോഹങ്ങളടച്ചു പൂട്ടിയ കവറുകളും ആല്‍ബത്തിലെ അവളുടെ പുഞ്ചിരിക്കുന്ന

മുഖവും മാത്രമായിരുന്നു . അവളെഴുതുന്ന ഓരോ വരികളിലും ഭുതകാലത്തിലെ മധുരമായ

നിമിഷങ്ങള്‍ ചിതറികിടന്നു .മിഴികളിലെ കിനാവില്‍ പോയകാലത്തിന്റെ

സ്വര്‍ണ തുവലുകള്‍ പാറി വീണു .ആകാശത്തിന്റെ അനന്തതയിലേക്ക് നോക്കി

അവള്‍ പറയുമായിരുന്നു. നീല വിരിപ്പില്‍നിന്നും ഉണര്‍ന്നു എഴുന്നേറ്റ

വെളുത്ത മേഘങ്ങളെ പോലെ എനിക്കും

നിങ്ങളില്‍ അലിഞ്ഞു ചേരണം .അയ്യാളുടെ ഹൃദയം തുടിച്ചു ഓര്‍മയിലേക്ക്

മറഞ്ഞ ദിനങ്ങള്‍ അനുഭവിച്ചു തീരാത്ത പ്രണയത്തിന്‍ അമൃത്‌ ഇനിയും

ഒരു പാലപുവിന്റെ മണമുള്ള രാത്രിയില്‍ നുകരുവാനായ്‌ പ്രിയമുള്ളവളെ ...........?

ഞാന്‍ പറന്നെത്തും എന്റെ കിനാവുകളില്‍ നിറമുള്ള ചിത്ര ശലഭങ്ങള്‍ പാറി പറക്കുകയാണ് .

എന്റെ കവിള്‍ തടങ്ങള്‍ നിന്റെച്ചുബനത്ത്തിനായ്‌ തുടികയാണ് .

എന്നിലെരിയുന്ന വിരഹാഗ്നിയില്‍ നിന്റെ പ്രണയത്തിന്‍ അമൃത്‌ കണങ്ങള്‍

വീഴ്തിയാലും.

ഒരു സ്വപ്നത്തിന്റെ സൌഭാഗ്യത്തില്‍ അയാളുടെ ശരീരത്തില്‍ നിന്നും

വിയര്‍പ്പുകണങ്ങള്‍ ഉറ്റി വീണു.പുറത്തു ശക്തിയായി ചുടുകാറ്റ്വിശി .

ഇനിയും വരാനിരിക്കുന്ന .പാലപുവിന്റെ മണമുള്ള

രാത്രികളെയുംതാലോലിച്ചു  അയാള്‍

 ഒരു വാടിയ പൂവിതള്‍ പോലെ ശീതികരണിയുടെ കുളിരില്‍ മയക്കത്തിന്റെ

കറുത്ത പാടകുള്ളിലേക്ക്  പതിയെ ഉഴ്ന്നിറങ്ങി ....................